Πεζοπορία στο Λούσιο

...*προτείνεται για αρχάριους*, έγραφε η σημείωση στο πρόγραμμα. Πραγματικά ήταν ένα μια από τις πιο εύκολες διαδρομές που έχω κάνει. Όμως ήταν και από τις πιο όμορφες. Ιδανική διαδρομή για γνωριμία με τη πεζοπορία, κάτι που δικαιολογεί και τις πολυάριθμες εγγραφές νέων μελών.

Η διαδρομή μας ξεκινάει από το χώρο του μουσείου υδροκίνησης στη Δημητσάνα. Το μουσείο είναι μια αξιόλογη πρωτοβουλία της (πρώην) ΕΤΒΑ που διασώζει στις μέρες μας τη τεχνολογία της εποχής εκείνης. Οι άνθρωποι εκμεταλλευόντουσαν τα ορμητικά νερά που έπεφταν στο Λούσιο για να πραγματοποιήσουν εργασίες της καθημερινότητας.. Συνοπτικά αναφέρω ότι έχουν αναστηλωθεί και παρουσιάζονται σε πλήρη λειτουργία νεροτριβή, αλευρόμυλος, βυρσοδεψείο, μπαρουτόμυλος και άλλοι χώροι.

Το μονοπάτι, αφού διαπερνάει το χώρο του μουσείου, κατηφορίζει προς τη κοίτη του ποταμού. Δεξιά και αριστερά περνάμε από κατεστραμμένους μπαρουτόμυλος που δεσπόζουν στη περιοχή και είχαν συνεισφέρει τα μέγιστα κατά την επανάσταση του 1821. Τα ορμητικά νερά από τα ρέματα είχαν υπερχειλίσει και είχαν πλημμυρίσει κάποια τμήματα του μονοπατιού, κάτι που δυσκόλεψε λίγο τη κατάβαση.

Το μονοπάτι είναι ευδιάκριτο και πρόσφατα σηματοδοτημένο. Μέχρι τη γέφυρα για τα αυτοκίνητα του Λούσιου, κινείται παράλληλα με το ρέμα από τη Δημητσάνα που χύνεται στο ποτάμι. Ο ζεστός ανοιξιάτικος καιρός μας δίνει την ευκαιρία να απολαύσουμε τη φύση που αναγεννιέται και να θαυμάσουμε τη θέα του επιβλητικού φαραγγιού που απλώνεται μπροστά μας.

Μετά τη μεγάλη γέφυρα ξεκινάει το πιο όμορφο τμήμα του μονοπατιού που κινείται στη δεξιά μεριά του φαραγγιού. Ενδιάμεσος προορισμός μας η νέα Μονή Φιλοσόφου.

 Το μονοπάτι ανηφορίζει ομαλά. Σύντομα βρισκόμαστε περίπου 100 μέτρα πάνω από το ορμητικό ρέμα. Ήδη τα σύννεφα έχουν αρχίσει να κάνουν απειλητικά την εμφάνιση τους. Το μονοπάτι είναι υπέροχο, ενώ κάποια εκτεθειμένα κομμάτια προσφέρουν θέα προς τα κάτω που κόβει την ανάσα.

Σύντομα ξεπροβάλει η νέα Μονή Φιλοσόφου. Η πορεία βγαίνει για λίγο στον ασφάλτινο δρόμο που πηγαίνει στη μονή για να συνεχίσει μετά από ένα φαρδύ και ευδιάκριτο μονοπάτι. Λίγο πριν τη μονή υπάρχει μια πηγή. Δεν υπάρχει λόγος όμως να γεμίσουμε παγούρια μιας και μερικά λεπτά αργότερα φτάνουμε στη Μονή.

Αυτή είναι και η πρώτη στάση ανασυγκρότησης. Ο φιλόξενος γέροντας της Μονής κάνει φιλότιμες προσπάθειες να καλωσορίσει και να περιποιηθεί το πολυάριθμο γκρούπ πεζοπόρων. Μας κερνάει λουκούμι και νερό! Ότι πρέπει για τη περίσταση! Οι πεζοπόροι καταλαμβάνουν κάθε γωνιά του προαυλίου της Μονής και ξεκουράζονται κάτω από τον ζεστό ήλιο.

Μετά από στάση μισής περίπου ώρας ξεκινάμε και πάλι τη πορεία. Το μονοπάτι διέρχεται μέσα από τη μονή και κατηφορίζει προς το ποτάμι ώστε να περάσει απέναντι και να ανέβει προς τη Μονή Προδρόμου. 

Η διαμόρφωση του μονοπατιού με σκαλοπάτια από πλάκες μπορεί να είναι ευπρόσδεκτη από νέους ή περιστασιακούς πεζοπόρους, έχει αφαιρέσει όμως κομμάτι από την αυθεντικότητα του. Κάπου εκεί αρχίζουν και τα δύσκολα. Οι βροντές, που ακουγόντουσαν από ώρα στο βάθος, τώρα πέφτουν δίπλα μας. Συνεπής με την πρόβλεψη του Μέτεο, ξεκινάει μια δυνατή καταιγίδα. Αυτομάτως ο ρυθμός του περπατήματος αυξάνει και η διάθεση για φωτογραφίες και στάσεις πέφτει κατακόρυφα. Προσωπικά απόλαυσα αυτή την ανοιξιάτικη βροχή που έδωσε άλλο χρώμα στη πορεία.

Επόμενος σταθμός ήταν η περίφημη Μονή Προδρόμου που είναι χτισμένη μέσα στο βράχο. Ελπίζαμε ότι η επίσκεψη θα μας έδινε και μια ευκαιρία να περιμένουμε λίγο να κοπάσει η βροχή. Δυστυχώς φτάσαμε σε ώρα κοινής ησυχίας και η είσοδος ήταν κλειστή για τους επισκέπτες. 

Όπως είχαμε προγραμματίσει, κάποιοι αποφασίζουν να εγκαταλείψουν σε αυτό το σημείο και να κατευθυνθούν με το πούλμαν προς τη Δημητσάνα. Οι υπόλοιποι συνεχίζουμε κάτω από συνεχή βροχόπτωση προς το αρχαίο ναό του Ασκληπιού, που είναι και το τέρμα της πορείας μας. Σε 15 με 20 λεπτά έχουμε φτάσει πια στην έξοδο του φαραγγιού όπου και επιβιβαζόμαστε στο πούλμαν.

Σαν συμπέρασμα αυτή ήταν από τις πιο όμορφες και ολοκληρωμένες διαδρομές που έχω κάνει. Συνδυάζει ένα καλοσυντηρημένο και σύντομο (7-8 χλμ) μονοπάτι με επισκέψεις στο μουσείο υδροκίνησης και στις Μονές Φιλοσόφου και Προδρόμου. Επίσης συνδέει δύο από τα ομορφότερα χωριά της Γορτυνίας, τη Δημητσάνα και τη Στεμνίτσα. Την προτείνω ανεπιφύλακτα σε όλους, είτε ως πρώτη επαφή με τη πεζοπορία είτε ως προορισμό για ένα weekend break.