Το Σαββατοκύριακο 9-10 Απριλίου το περάσαμε μαζί με τη παρέα του ΕΠΟΣ Φυλής και των ΠΡΟΒΟΜΑΣΤΟΡΩΝ στη περιοχή του Ασπροποτάμου. Η περιοχή έχει πάρει το όνομα της από τον ομώνυμο ποταμό που είναι ευρύτερα γνωστός ως Αχελώος, και που πηγάζει από εκεί, και βρίσκεται περίπου μιάμιση ώρα δυτικά της Καλαμπάκας.
Είναι μια από τις ομορφότερες περιοχές της Ελλάδας που περιτριγυρίζεται από απόκρημνες κορυφές, παρθένα δάση ελάτης και οξιάς και, βέβαια, εντυπωσιακά ρέματα.
Ξεκινήσαμε από την Αθήνα στις 4 και μετά από ένα κουραστικό και πολύωρο ταξίδι φτάσαμε μισή ώρα μετά τα μεσάνυχτα στη κεντρική πλατεία της Πολυθέας. Εκεί μας περίμενε η κυρία Όλγα που φιλοξένησε στο δημοτικό πέτρινο ξενώνα κάποιους από τη παρέα ενώ οι περισσότεροι στήσαμε σκηνές κάτω από το πλάτανο της πλατείας. Αν και κουρασμένοι, βρέθηκε χρόνος για ένα τσιπουράκι πριν πέσουμε για ύπνο.
Την επόμενη μέρα το πρωί οι περισσότεροι ξεκίνησαν για το χωριό Χαλίκι, από όπου θα πραγματοποιούσαν ανάβαση στη κορυφή του Λάκμου, τη Τσουκαρέλα (2295μ). Εγώ, με μόνο ένα πρόθυμο μέλος, το φίλο Σπύρο, θα έκανα την ανάβαση της Μοράβας (1845μ), πιστός στο πρόγραμμα του συλλόγου!
Ξεκινήσαμε την ανάβαση από το χωριό Καστανία (1 ώρα με δρόμος από τη Πολυθέα). Η αρχή του μονοπατιού είναι στο τέλος της ασφάλτου όπου υπάρχει και ένας ξενώνας (ακολουθήστε τις διαφημιστικές πινακίδες). Το μονοπάτι είναι ανηφορικό και ευδιάκριτο ενώ υπάρχουν και κόκκινα σημάδια με σπρέυ, όχι όμως συστηματικά. Το μόνο που προβληματίζει λίγο είναι τα αρκετά πεσμένα δέντρα που είναι κάθετα στο μονοπάτι και μας δυσκολεύουν λίγο την κίνηση. Το δάσος αποτελείται από έλατα και οξιές. Σε λίγο συναντάμε ένα δασικό. Το μονοπάτι συνεχίζει από την απέναντι πλευρά του δρόμου.
Στη συνέχεια το μονοπάτι φαρδαίνει και μοιάζει με στενό δασικό. Το τοπίο δεν αλλάζει δραματικά καθώς ανηφορίζουμε συνεχώς μέσα από το δάσος. Στα 1400μ υψόμετρο συναντάμε τα πρώτα “ξεχασμένα” χιόνια. Μετά από ακόμα 100μ ανάβασης βρισκόμαστε στο διάσελο. Από εδώ διακρίνετε ξεκάθαρα η κορυφή με τον ανακλαστήρα, ενώ αριστερά διακρίνεται ο δρόμος προς τη Πολυθέα που βρίσκετε σε υψόμετρο περίπου1400μ. Δίπλα από τη Μοράβα είναι η κορυφή Τραμπάλα (περίπου 200μ πιο χαμηλά) με τον υπέροχο χρωματικό συνδυασμό οξιάς και ελάτου.
Από αυτό το σημείο αποφασίζουμε να κινηθούμε εξ όψεως προς τη κορυφή. Εξ' άλλου δεν φαίνεται και κάποιο σημάδι. Μετά από μερικά μέτρα κίνησης σε δασικό (θα τον συναντήσουμε και στην επιστροφή) φτάνουμε σε μια δασωμένη πλαγιά από οξιές. Το χιόνι δεν έχει λιώσει ακόμα και είναι αρκετά σφιχτό ώστε να μη δημιουργεί μεγάλο πρόβλημα. Η μεγαλύτερη δυσκολία μέχρι να βγούμε από τα δέντρα είναι η αρκετά μεγάλη κλίση, αλλά κυρίως τα νεαρά δεντράκια οξιάς.Ο Σπύρος μάλλον δεν θα χάρηκε και πολύ από αυτήν την επιλογή...
Εκατό μέτρα ψηλότερα σταματάνε τα δέντρα. Απομένουν ακόμα 150μ μέχρι τη κορυφή. Ο Σπύρος αποφασίζει να με περιμένει εκεί. Η πλαγιά είναι ομαλή και η πορεία χαράσσετε ώστε να αποφευχθούν οι χιονούρες. Η θέα από τη κορυφή στα γύρω βουνά είναι υπέροχη ενώ στα βορειοανατολικά φαίνεται και ο Όλυμπος (στο βάθος στη δεύτερη φωτογραφία από κάτω).
Για την ανάβαση των 1000μ χρειαστήκαμε περίπου 3 ώρες. Για την κατάβαση αποφασίσαμε να ακολουθήσουμε το δασικό από το διάσελο που βγάζει στην άσφαλτο προς Κρανιά και Πολυθέα. Από εκεί μας μάζεψε το πούλμαν. Η κατάβαση έγινε σε περίπου μία ώρα.
No comments:
Post a Comment